Rysunek Oli Sokołowskiej

 Anioł tańczący na linie

W I E R S Z E

KSIĘGI MISTRZÓW

drożeją jak benzyna.

Nie mam grosza

na oświecenie:

całe szczęście,

że wieczór zapada

gratis.

*

ANTYLOPA

Jej serce

bije już spokojnie:

soczysta jest trawa

sawanny, i jej siostra

w pysku

lwa

*

NOC:

z fusów

na dnie szklanki

mucha wysysa wspólną

bezsenność

*

OBELISK

Cały

wznoszę się

nad własnymi

stopami:

śmieszy mnie

droga

*

DZIECI

śpią: na huśtawkach

kołyszą się

gwiazdy

*

ZNOSZONE

na stertę darów

łachy. Przyjazną rączką

machają ku nam nagie,

bezsilne jak zmarli

współczucia.

Szczyptą palców

przerzucam myśli

o świerzbie

*

OKO ODDYCHA

nadrzecznym świtem.

Z szarych popiołów

wykluwa się para

łabędzi. Z urny

do urny prze-

sypuję obraz

Tübingen

*

ZAMIAST WSCHODU

słońca: plaster szyi

nad horyzontem

bez głowy

króla

*

PRZECIĄG

uchylonych drzwi: w głębi

wisielec powtarza zasady

matematycznego wahadła

*

ŚCIANY

i przez próg

przeniesione meble: pokój

jego duszy

*

SPOJRZENIE

jak słonecznik

wciąż i wciąż zwrócone

do wtedy

*

W RAMIE

martwej natury

zachrobotał robak

*

BY ŁATWIEJ WĘDROWAĆ

drogę przerzuciłem

przez ramię

*

ZA  NAMI

idą chwasty.

Stoją już przed drzwiami

opuszczonego przez nas domu.

Łodyga jaskółczego ziela

dotknie wkrótce

klamki.

*

BAGNO

Dno bagna
jest paradoksem:
podchodząc do gardła
zapada się pod stopami.

Nie mówi nic:
bulgocze.

Być może na temat
gruntu rzeczy.

*

CZASY  KOŃCA

Powiesił się
na chwilę
i urwał.

Teraz znowu wiąże
koniec z końcem.

*

PUSTKOWIE.

Z kominem gorzelni

na horyzoncie. Wiatr rozwiewa czarny

niczym pończocha wdowy

dym

*

MATKA,

jeszcze ze mną

w nocy na dworcu

kiedy światło pociągu zwalnia

i staje na chwilę: otarłem się o aborcję

na torach.

*

PIERWSZA  KOMUNIA

Mam

herezję

na wizji:

blask żużlu z hałdy

przyjmuję zamiast

hostii

*

POGRZEB PIJAKA

Film

urwał mi się

niczym kręgowy

rdzeń

Bratnie dusze

zaniosły moją nicość

do domu

*

O. Sokołowska, Urodzinowy ochlaj

*

ZAGINIENI

Mają rysopis,

coś na sobie.

Mają  nieskończone

życiorysy.

Gdzieś, kiedyś,

tak jak my,

widziani byli

po raz ostatni.

Być może

mają szczęście.

*

WIOSNA ‘17

Zieleń rozpiera już pączki.

Na miejsce przy drodze

wraca prostytutka.

*

MORRISON

Śmierć

miała przyjść o niezwykłej godzinie,

bez anonsu, bez planu.

Zastała go w łazience, w wannie.

Weszła przez okno

igły w żyle.

*

LEKCJA ANGIELSKIEGO

w McDonaldzie:

zamów

order 

*

JESIEŃ. ZNOWU

utartym szlakiem opadają

myśli

*

ZASYPIANIE

Opadłem

ze słów.

W oczach

robi się ciemno: zwijam się

po drodze do mrocznego

kłębka.

                            4.12.2017

*

NOBLISTKA

Z okazji Nobla

wydano olbrzymi plakat

z portretem poetki.

Każda feta dobiega końca.

Teraz, po latach, na podwórku

baner chroni przed deszczem

stos drewna na zimę

i kota z jej wiersza

o czekaniu.

*

TELEFON

po pół wieku.

Dzwoni do mnie

stara miłość: mówi, że nie rdzewieje

ale ma raka

i prosi

*

BIAŁA  FLAGA

Przejaśnia się: mgła

opadła już do połowy

masztu

*