Pogrążony w bezruchu

wita wschodzące słońce

strach na wróble

W ciszę opuszczonego domu

zapukał bukiet mleczy

przed progiem

Po poręczy

klasztornych schodów

schodzą krople wody

Pająk zaczął Wielki Post:

w pajęczynie zamiast much

wiszą krople rosy

Pejzaż

nad rzeką: wsparty

o pnie filarów dawnego mostu

Lokatorzy odludzia: światło

i gałęzie drzewa

w oknie

Witaj

spóźniony gościu - zielony mchu

na progu domu!

Liście

wypełniają koleiny drogi:

jesień za nami, jesień

przed nami

Jesienny deszcz:

na ślizgawce w parku

bawią się liście klonu

Przechodzień

podąża za przechodniem,

przelocień leci w dół ulicy

W bocianim gnieździe

odpoczywa mgła: wkrótce odleci

dreszcz świtu

Na progu pałacu

przywitał mnie szloch

zawiasu u drzwi

Łan oziminy

pełen kropli rosy

na mój młyn